انسان همچون ستوني از نور در ميان خرابه هاي بابل ، نينوا ، پالمير و بمبئي ايستاد و در همان حال سرود جاودانگي سر داد : بگذار زمين هر آنچه را که داده است باز پس گيرد . زيرا من ، انسان ، پاياني ندارم
دوست عزيزم خسته نباشيد مطلب جذابي بود
